و أدور ع اللى صاحبوني

شبعت عذاب .. بأدق الباب

مافيش أصحاب ... مافيش غير دمع فى عيونى

حاولت أهرب م الألم ... داويت جراح اللى اتظلم

أحلم بقلوب الاصحاب ... و أصحى على صرخة ندم

يعدى كل يوم و يفوت ... و أقول بكرة أكيد حارتاح

اصحابي ليه سابونى باموت ... خلاص ... زمن الاصحاب راح